WONEN IN ITALIË – Gekke week
Het schiet nog niet echt op met Grazia. Ze zou eigenlijk deze week geopereerd worden, maar de orthopeed vindt dat haar been nog niet genoeg is geslonken. Nu wordt het waarschijnlijk woensdag.
Ondertussen zit ze de hele dag met haar been omhoog in de woning die op de eerste verdieping is. En het is nu juist zo'n heerlijk lenteweer.
We proberen allemaal zoveel mogelijk te helpen. Ik wip iedere dag aan, doe af en toe een boodschap en ben al drie keer naar de dierenarts geweest met Grazia's katertje Olly.
Gisteren moest hij gecastreerd worden. Na vijf uur konden we hem gisteravond weer ophalen. Hij is een grote troost voor Grazia die niet leest, niet handwerkt, geen nieuws volgt en die zich dus rot verveelt. Gelukkig heeft ze wel veel aanloop.
Het is een rare week. Eerst Pasen. Ik at bij de Biestro's. Nu onze kokkin met een sip gezicht in haar rolstoel zat, moesten we zelf wat in elkaar fabriceren. Het toetje was in ieder geval gemakkelijk: het hele dressoir stond vol grote chocolade eieren en paas-duiven die het bezoek de afgelopen dagen had meegebracht.
Het is schattig hoe de kleinkinderen reageren. Mattia van dertien komt iedere avond zijn grootmoeder naar bed helpen. Ook zet ie koffie en ook zijn zusje vliegt en draaft voor 'nonna'.
Het is een rare feestweek.Tweede Paasdag viel de dood van papa Francesco iedereen rauw op het dak. Rond borreltijd zat ik met wat Britten en Italianen op de piazza erover te praten en iedereen bleek ermee bezig.
Ik heb twee maanden geleden zijn autobiografie gelezen. Ook heeft ie zich een paar keer laten interviewen door mijn lievelingsprogramma. Ik was onder de indruk. Hij was zeer links progressief, kwam op voor armen en onderdrukten.
In zijn autobiografie neemt hij het ook op voor homoseksuelen en transgenders. Jammer dat in het Vaticaan iedere verandering 200 jaar duurt.
Vandaag 25 april is het een feestdag, bevrijdingsdag, en zaterdag is de begrafenis van de paus.
Ondertussen lopen wij vrouwen hier in Mombarcaro met steeds verwilderder haarbossen rond want onze onvolprezen kapster Rosalba is ziek. Ze is geopereerd en het ziet er niet naar uit dat ze haar salon weer snel opent. Nou ja, een luxeprobleem.
Verder geniet ik erg van het mooie voorjaarsweer. Heb me na alle regen
flink op de tuin gestort. Overal onkruid natuurlijk. Maar ook de tuinbonen en doperwten komen eindelijk boven de grond. En de tulpen van Van Bentem bloeien in heel Mombarcaro.
Gisteren kwam Giorgio het gras maaien. Het was heerlijk dat we na afloop weer buiten een biertje konden drinken.
- De beslissing
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.
